پیازچه نوعی از تره پیاز است که به آنها پیاز سبز و پیاز بهاره هم گفته می‌شود. پیازچه دارای یک پایه سفید است که کاملا به صورت یک پیاز رشد نکرده است و ساقه‌های سبز و بلندی دارد که همانند پیاز کوهی هستند. هر دو قسمت سفید و سبز در دستورهای غذایی استفاده می‌شوند و به صورت خام و به پخته مصرف می‌شوند.
توجه داشته باشید که در بعضی از نقاط جهان، آنچه ما پیازچه (یا پیاز سبز) می‌نامیم موسیر نام دارد. اما موسیر، هرچند بخشی از خانواده پیاز است، اما در کل چیز دیگری است.
پیازچه چیست؟
پیازچه یکی از اعضای خانواده سرده (آلیوم) شامل سیر، پیاز، تره و موسیر است. پیازچه به صورت انبوه رشد می‌کند و برگ‌هایی به رنگ سبز تیره و شبیه لوله‌ای توخالی تولید می‌کند. اگرچه اصطلاح پیازچه برای انواع مختلفی از پیاز استفاده شده‌است، اما پایه سفید پیازچه واقعی گرد نیست بلکه ضلع دارد (که این آغاز رشد پیاز را متمایز می‌کند). معمولا ریشه‌های کم رنگ و سفید رشته‌ای کوتاهی وجود دارند که از پایین انتهای قسمت سفید بیرون زده‌اند.
روش استفاده از پیازچه
یکی از موارد شگفت انگیز پیازچه این است که آنها برای مصرف به صورت خام یا فقط کمی پخته به اندازه کافی ملایم هستند، که این بافت ترد آنها را حفظ می‌کند.
اگرچه ممکن است پیازچه را چه کامل و چه خرد شده بپزید، اما شاید بیشتر از همه در سالاد به صورت تازه و خام یا به عنوان یک رویه عالی در لحظه آخر روی سس‌ها بیش از هر چیز لذت‌بخش باشد. پیازچه یکی از مواد اولیه محبوب در پخت و پز آسیایی و آمریکای لاتین است و اغلب به عنوان چاشنی در پخت انواع غذا استفاده می‌شود.
در روش غذایی آمریکای لاتین اغلب از انواع پیازچه با انتهای بزرگتر و پیازدار تر به نام سبولیتا استفاده می‌شود، در اصل پیاز‌های کوچک سفید با جوانه‌هایشان که هنوز به آنها متصل است. اما رایج‌ترین نوع پیازچه جوانه‌های استوانه‌ای مستقیم دارد.
پیازچه پخته را می‌توان در غذاهای تفت داده شده در روغن داغ اغلب بعنوان یکی از آخرین مواد اولیه در نظر گرفت تا ترد باقی بماند. پیازچه همچنین اغلب در چاشنی‌ها و سس سالاد گنجانده می‌شود. وقتی پیازچه نازک بریده شود، مزه و عطر بیشتری را در ظرف آزاد می‌کند، در حالی که قطعات بزرگتر هنگام خوردن مزه و عطر بیشتری از خود آزاد می‌کنند.
پیازچه چه طعمی دارد؟
از آنجا که پیازچه در واقع از دو قسمت تشکیل شده است، انتهای سفید و شاخه‌های سبز در بالای آن، بنابراین یک گیاه کاملا منحصر به فرد با دو طعم مجزا است. عطر و مزه قسمت سفید پایینی بیشتر شبیه به عطر و طعم پیاز است، به ویژه پیاز سفید، هرچند کمتر تند و بیشتر شیرین است. اگرچه این قوی‌ترین قسمت پیازچه است، حتی وقتی به صورت خام، چاشنی یا ماده اولیه در سالاد سرو شود، اما به طور کلی برای بیشتر ذائقه‌ها به اندازه کافی ملایم است. قسمت سبز آن به طور مشخص مثل پیاز است اما دارای طعم تازه و مزه علفی است.
نگهداری
اگر می‌خواهید پیازچه‌تان را برای مدت زمان نسبتا کمی تازه نگه دارید کافی است نوار لاستیکی را از خوشه جدا کنید، آبکشی کنید، آب اضافی را تکان داده و با حوله‌های کاغذی پیازچه‌ها را خشک کنید. سپس پیازچه‌ها را در حوله های کاغذی مرطوب بپیچید (اگر حوله‌ها خیس شده‌اند ابتدا آنها را فشار دهید) و آنها را تا سه روز در کشوی جا میوه‌ای یخچال در تنظیمات محیط مرطوب نگه دارید.
اگر می‌خواهید آنها را برای مدت طولانی‌تری تازه نگه دارید، به یک ظرف شیشه‌ای تمیز احتیاج دارید. آن را تقریبا تا نیمه پر از آب کنید. نوار لاستیکی را خارج کنید و پیازچه‌ها را بشویید، سپس آنها را در ظرف شیشه‌ای قرار دهید به طوری که انتهای سفید آن در پایین ظرف قرار گیرد. در آخر، قسمت‌های بالای آن را با یک کیسه پلاستیکی بپوشانید و از نوار لاستیکی برای محکم نگه داشتن کیسه در اطراف دهانه ظرف شیشه‌ای استفاده کنید. پیازچه‌هایتان تا یک هفته باقی می‌مانند.
رشد مجدد پیازچه
اگر از روش نگهداری در شیشه استفاده می‌کنید که در بالا توضیح داده شد، ممکن است متوجه شوید که انتهای پیازچه‌ها در حال تولید ریشه‌های نازک و شبیه پیچک هستند. دلیلش این است که پیازچه‌هایتان هنوز زنده هستند و شما می‌توانید از این به نفع خودتان استفاده کنید.
قسمت بالای پیازچه را برش داده و جدا کنید و تقریبا دو اینچ از قسمت انتهایی آن را نگه دارید. از قسمت‌های بالایی در آشپزی‌تان استفاده کنید و انتهای آن را در شیشه‌ای قرار دهید به طوری که حدود یک اینچ آب در پایین آن باشد و آن را روی لبه‌ی پنجره قرار دهید. حدود یک هفته بعد، پیازچه دوباره رشد می‌کند. همچنین می‌توانید آنها را در گلدان زیر نور آفتاب پرورش دهید، جاییکه می‌توانند دو سال زندگی کنند قبل از اینکه سرانجام شکوفه داده و بذر تولید کنند.